- مرجع دانلود جدیدترین مقالات ورد و پاورپوینت

برچسب: لامپ

همانگونه که می دانیم یکی از مهم ترین مسائلی که در کارگاه های صنعتی به چشم می خورد این است که خیلی از کارگران به ایمنی و بهداشت در کارگاه ها اهمیت می دهند. از این رو همیشه شاهد حوادث خطرناک در کارگاه های تولیدی و صنعتی هستیم که با به وجود آمدن محیطی امن و تمیز موجب می شود که هم کارگران از سلامت برخوردار شوند هم باعث بهبود کیفیت و روحیه در کارگاه های مربوطه می شود و هم راندمان  بالا می رود.

اصول ايمني در محيط كارگاه

ايمني بعنوان حفاظت انسان و كارآيي او از صدمات و پيشگيري از صدمه ديدن انسان تعريف مي شود. اولين تلاش انسان در جهت بهبود ايمني 2000 سال پيش در كتاب تاريخ طبيعي Pliny و Elder آمده است. بعنوان مثال در اين کتاب گفته شده كه براي جلوگيري از استنشاق مواد سمي  كارگران بايد از ماسك هاي حفاظتي استفاده نمايند و از اولين وسايل ايمني لامپ هاي ايمني معادن را مي توان نام برد.هدف از اجراي مقررات ايمني و دستورالعمل هاي مربوطه،امكان بوجود آمدن محيط سالم است بنحوي كه كارگران بدون دغدغه خاطر و بدون ترس از خطرات صنعت بكار خود ادامه دهند. بدين ترتيب ترس از آينده نامعلوم كه زائيده و معلول حوادث و سوانح در محيط كار مي باشد در جامعه صنعتي ما رخت بر خواهد بست. بدون وجود مسئول ايمني نه تنها قدمي در راه پيشرفت صنعتي برداشته نمي شود بلكه صنعت دچار هرج و مرج و از هم پاشيدگي شده و دير يا زود به سوي زوال تدريجي سوق پيدا مينمايد.

 

نظم و نظافت كارگاهي (House Keeping ):

روزگاري فروش زياد و يا تعداد كاركنان و بزرگي كارخانه موجبات افتخار يك شركت را فراهم مي آورد زيرا ظاهرا فروش بالا و توليد انبوه،كاهش هزينه توليد و سود بالاتر را تضمين مي كرد.در ديدگاه جديد مديريتي مهارت كارگر خط توليد و نيز شرايط توليد و محيط كارخانه و كيفيت محصول است كه تعيين كننده فروش و سود شركت است. پاكيزگي در سيستم پنج سين مديريتي ژاپن يعني پاكيزگي انسان،ماشين آلات ،مواد و محيط مي باشد.

 

ايمنی محيط کار:

ايمنی محيط کار از مهمترين شرايط اوليه ورود به محيط کار است. رعايت اصول ايمنی و حفاظتی از اساسی ترين ارکان کارهای صنعتی است. در اين جهت در تمامی مکانهای صنعتی سعی بر آن شده تا آنجا که ممکن است شرايط خطر ساز را از محيط کار از بين ببرند واز طرف ديگر وسائل استحفاظی شخصی از قبيل لباس کار، کلاه ايمنی، عينک ايمنی، کفش ايمنی، دستکش ايمنی و وسائل مخصوص و مناسب با هر شغلی بايد تهيه ودر دسترس قرار گيرد.

هنگام کار در کارگاههای صنعتی و کار  با ماشين الات و ابزار صنعتی رعايت نکات ايمنی مربوط به شغلی از اصول عقلی است.

عدم رعايت نکات ايمنی، بطور غير مستقيم عامل ايجاد حادثه است. هرچند ممکن است عوامل ديگری بعنوان عوامل مستقيم محسوب شوند و در ايجاد حادثه موثر باشند.

 

مهمترين عوامل موثر در ايجاد حادثه بشرح زير است:

1-  عدم آشنايی با محيط کار و طرز کار ماشين الات     

2- جابجائی نادرست وسائل و ابزار سنگين

3-  سقوط اشياء

4- استفاده نادرست از ابزار کار و وسائل

5- روی هم انباشتن وسائل در کارگاه

6- عدم بکار گيری وسائل حفاظتی

7- شتاب و عجله در انجام کار

گذشته از اينها، عوامل ديگری نيز هستند که هر يک در جای خود ممکن است حوادث ناگواری را برای افراد ايجاد کنند. برای جلوگيری از حوادث ناشی از اين عوامل می توان با اتخاذ روشهای صحيح و مناسب و رعايت اصول حفاظتی و ايجاد نظم وترتيب و جدی گرفتن محيط کار به اندازه قابل توجه ای حوادث را تقليل داد.

هر فردی موظف است که با کمک های اوليه آشنايی داشته باشد تا در صورت بروز حادثه بتواند جان ديگران را از خطرات نجات دهد.

 

تحقیقات انجام شده در خصوص تصادفات نشان می دهد که اغلب تصادفات سنگین شب هنگام رخ می دهد. اگر چه میانگین حجم ترافیک در ساعات تاریکی شب تا 80% کاهش پیدامی کند ولی یک چهارم تصادفات جاده ای سخت در طول شب روی می دهد.بر اساس آمار منتشره دولت  فدرا ل آلمان در سال 2001 در آن کشور مجموعا 1516 نفر در جاده های بیرون شهری جان سپرده اند که 360 نفر آنها در جاده ها ودر ساعات شب و تاریکی بوده است.

بر اساس این آمار بیشترین و اصلی ترین عوامل در بروز تصادفات  جاده ای در حین شب ناشی از، سرعت زیاد، عدم تشخیص صحیح مسیر حرکت ، انجام مانورهای خطرناک و بعضا صرف مشروبات الکلی بوده است . بهمین دلیل  مهندسین آلمانی سعی  کرده اند که در زمینه روشنایی اصلاحاتی را به انجام  رسانند.

در بسیاری  از موارد رانندگان  قادر به دیدن دایره  پیچها در تاریکی نبوده  تا بتوانند سرعت خود را متنا سب با  آن تنظیم کنند در حدود54%   اتومبیلها یی که  تصادف کرده اند ا ز پیچ خارج شده و بیش از یک  چهارم  (26% )  آنها با اتومبیل های روبروی تصادف کرده اند بخاطر اهمیت این موضوع مهندسین به بررسی یک سیستم نوردهی نوین پرداختند که طی آن چراغهای معمولی انواع خودروها در واکنش به اطلاعات دریافتی از حسگرها یی که وظیفه کنترل حرکت و ترافیک را دارند  بطور خودکار فعال شده و اعمال ذیل را انجام دهند :

1)روشنایی در شهر و خیابانهای شهری

2)روشنایی در عبور از پیچها

3)روشنایی در اتوبان

 4) روشنایی در هوای بد ونامناسب

نخستین چراغ ها

نخستين چراغهای  (بزرگ جلو)  مورد استفاده در اتومبیلهای اولیه شباهت به چراغهای درشکه های اسبی  داشتند و اتومبیل های دایملر سال 1886 مجهز به چراغهایی بودند که در آنها شمع روشن می شد.

به غیراز چراغهای شمعی امکان استفاده از لامپهای  پارافین یا اکسی استیلن نیز برای روشنایی شب در خودروها وجود داشت  . استفاده از لامپهای پارافین و استیلن به عنوان تامین کنندگان روشنایی  انواع  اتومبیل تا بعد از جنگ جهانی اول  ادامه یافت و از دهه  1920  به بعد بود که نیروی برق یک دگر گونی عظیم نه  تنها در طراحی چراغهای اتومبیل  بوجود آورد  بلکه تمام  صنعت تولید خودرونیز، از آن متا ثر  شد.می توان گفت  لامپهای تنگستنی اولین لامپهای  برقی مورد استفاده در خودرو  هستند .لامپ هاي تنگستني چراغ  خودروها را مي توان به دو دسته تنگستني معمولي و  تنگستني گازي (هالوژن ) تقسيم كرد.

سیستم محدود کننده جریان :

سيستم محدود كننده ابتدا شدت جريان و سپس ولتاژ را(كه حدود28 كيلو ولت مي شودتا بين  الكترودها جرقه بزند )محدودمي كند. با كنترل توان مصرفي نورلامپ به سرعت افزايش مي يابد، ضمن اينكه بامحدود شدن جريان  و ولتاژعمرلامپ كاهش نمي يابد. واحد محدود كننده جريان مدارهاي پارازيت گير وايمني هم دارد. به طور مثال  در هنگام بد عمل  كردن لامپ، ولتاژ بالا را قطع ميكند  یا امكان عيب يابي خودكار سيستم با كمك واحد كنترل الکتريكي  صورت می گیرد.

در اجتماع حاضر دنیا با توجه به روند سریع و رو به رشد صنایع خودرو سازی، بحثهای گوناگون کیفی و کمی خودروها باعث شده، سازندگان با سلیقه های متنوع مشتریان خود روبروه شوند که در راستای تولید خودرو، وسایل و امکانات رفاهی فراوانی راجهت عرضه محصولات خود به خودرو بیفزایند. با توجه به اینکه اغلب وسایل مورد بحث الکتریکی بوده و محتاج منبع عظیمی از نیرو می باشد و باطریها جوابگوی میزان مصرف بالای مصرف کننده ها نیستند، نیاز به مولد نیروی الکتریکی مناسب جهت راه اندازی وسایل الکتریکی و حتی شارژ باطری بسیار ضروری بوده ، در همین راستا مولدهای برق با نام دینام ( مولد برق DC ) تولید گشت که تا حدی جوابگوی نیاز خودرو و وسایل ضروری آن مانند کویل، چراغهای جلو و عقب، بوق و شارژ باطری بود ولی وسایل رفاهی مانند کولر، بخاری، شیشه بالابر برقی، پروژکتورهای اضافی، در بعضی موارد یخچال خودرو و غیره مصرف بسیار بالایی داشته که سازندگان بالاجبار رو به ساخت مولدهای AC (آلترناتور) آوردند که کاملا نیاز آنها را  برآورده می کرد.

امروز در صنایع خودروسازی دنیا دیگر خبری از ساخت دینام نیست. بلکه همه سازنده ها از آلترناتور با میزان جریاندهی دلخواه خود استفاده می کنند.

توضیحات  مربوط به دینام و آلترناتور در قسمتهای مختلف بازگو خواهد شد.

پژوهشگران عرصه مصالح ساختمانی طی سال ها در تلاش بوده اند تا با ایجاد تغییراتی در اجزای مختلف این ماده، اصلاحاتی را مطابق با نیازهای موجود اعمال کرده و به خواص جدید یا برتری از بتن دست پیدا کنند. این تلاش ها در طی سالها منجر به پیدایش بتن های توانمند، فوق توانمند، سبک، الیافی و غیره شده است. یکی از این انواع بتن که ظهور آن به چندین دهه قبل بازمی گردد، بتن خودتراکم است که با ویژگی های خاص خود، امکانات جدیدی را در اختیار مهندسین قرار داده است که با استفاده از آنها می توان بر مشکلات ناشی از عدم تراکم مناسب در سازه های بتنی، از جمله کاهش عمر مفید و دوام سازه ها فائق آمد. با اینکه در ابتدا بتن خودتراکم در زمره بتن های خاص و پیچیده محسوب می شد، توانایی ها و مشخصات فوق العاده، این نوع بتن را به سرعت به یکی از انواع پرکاربرد در کشورهای پیشرفته دنیا تبدیل کرد. با این حال، در کشورهایی مانند کشور ایران، هنوز این بتن یک فناوری جدید در عرصه ساخت و ساز به شمار می آید و می توان گفت استفاده از آن هنوز محدود می باشد و آشنایی و دانش کافی درباره آن نزد اغلب مهندسین وجود ندارد. بتن خودتراکم عبارت است از «بتنی با کارایی زیاد و عدم جداشدگی که می تواند پس از ریخته شدن در محل موردنظر، فضای قالب را پر کند و اطراف آرماتورها را بدون نیاز به تراکم مکانیکی فرا بگیرد». De Schutter و همکارانش (۲۰۰۸) نیز موارد زیر را به عنوان پارامترهای ضروری برای یک مخلوط خودتراکم در حالت تازه عنوان کرده اند: الف- توانایی جریان یافتن تحت وزن خود را داشته باشد. ب- توانایی پر کردن تمامی فضای خالی موجود (فضای قالب) را داشته باشد. ج- توانایی ایجاد یک مصالح متراکم و به اندازه کافی همگن را بدون نیاز به انجام عملیات تراکم داشته باشد. به طور کلی بتن خود تراکم با مصالحی مشابه بتن معمولی ساخته می شود و در برخی موارد برای ساخت آن علاوه بر مقادیر نسبتاً زیاد فوق روان کننده، از افزودنی اصلاح کننده لزجت نیز استفاده می شود. شناخت صحیح رفتار، مزایا، معایب و نهایتاً ارایه طرح اختلاط مناسب برای بتن خود تراکم «هنر» ی است که با استفاده از آن می توان از مزایای این نوع بتن بیشترین بهره را جست و به موارد طرح شده در تعریف این بتن، یعنی کارایی بالا و عدم جداشدگی، دست یافت.

تعریف بتن خود تراکم

طبق تعریف انجمن بتن ایالات متحده بتن خودتراکم «بتنی با کارایی زیاد و عدم جداشدگی است که می تواند در محل مورد نظر ریخته شده، فضای قالب را پر کند و اطراف آرماتورها را بدون نیاز به تراکم مکانیکی فرا بگیرد». بطور کلی بتن خودتراکم با مصالح بتن معمولی ساخته می شود و در برخی موارد برای ساخت آن علاوه بر مقادیر نسبتاً زیاد فوق روان کننده، از افزودنی لزجت دهنده نیز استفاده می شود.

تاریخچه بتن خود تراکم

از آغاز گسترش کاربرد بتن مسلح، مشکلات اجرایی ناشی از کاربرد مخلوط های خشک موجب گرایش به مخلوط های مرطوب تر با روانی بیشتر مخصوصاً در میان متولیان اجرای سازه های بتنی شده بود ولی از آنجا که افزایش روانی در گرو استفاده از آب بیشتر در مخلوط بتن بود و از طرفی تأثیر افزایش میزان آب به سیمان بر کاهش مقاومت و دوام بتن شناسایی شده بود، این سؤال برای متخصصان بتن ایجاد شده بود که چگونه می توان بدون تأثیر منفی بر خواص بتن در جهت سهولت اجرای سازه های بتنی، روانی مخلوط را افزایش داد. با گذشت زمان و پیدایش روان کننده ها و فوق روان کننده ها به عنوان نوع جدیدی از افزودنی ها، بسیاری از مشکلات اجرایی بتن که ناشی از استفاده از بتن های با کیفیت خوب ولی کارایی کم بود از میان برداشته شد. با این حال دست یابی به بتن با قابلیت خودتراکمی بدون افت در مقاومت و دوام بتن و عدم ایجاد انسداد و جداشدگی، سالها به عنوان یک هدف دست نیافتنی برای دست اندرکاران صنعت بتن در کشورهای مختلف قلمداد می شده است. این مسایل باعث توجه محققین به خواص کارایی و رئولوژی بتن گردید. نهایتاً در اوایل دهه هشتاد میلادی به دنبال کاهش نیروی کار ماهر در صنعت ساخت و ساز ژاپن و نیز تراکم نامناسب بتن ناشی از افزایش حجم آرماتورهای مصرفی که باعث کاهش کیفیت کارهای اجرایی انجام گرفته شده بود، این موضوع برای چندین سال مورد بحث و بررسی قرار گرفت تا اینکه نظریه بتن خودتراکم، بتنی که بتواند تحت وزن خود و بدون نیاز به لرزاندن متراکم شده و تمام زوایای قالب را پر کند، به عنوان راه حلی توسط Okamura در سال ۱۹۸۶ مطرح شد. لازمه تحقیق بر روی بتن خودتراکم مطالعه عمیق کارایی بتن بود که توسط Ozawa و Maekawa در دانشگاه توکیو صورت گرفت. مدل اولیه بتن خودتراکم در سال ۱۹۸۸ تکمیل شد و در همین سال این نوع بتن برای اولین بار در کارگاه ساخته شد و نتایج قابل قبولی را از نظر خواص فیزیکی و مکانیکی ارائه داد. تحقیقات در زمینه بتن خودتراکم در اروپا و آمریکا در مقایسه با ژاپن دیرتر آغاز گردید. لیکن امروزه بتن خود تراکم همزمان با کشور ژاپن در مراکز دانشگاهی و تحقیقاتی کشورهای اروپایی، کانادا، آمریکا و نیز آسیا موضوع بحث، بررسی و اجرای سازه های بتنی است. در پی استفاده گسترده از بتن خود تراکم در ژاپن، مراکز علمی و پژوهشی در دنیا بر آن شدند تا این تجربیات را بصورت مدون و استاندارد درآورند. می توان گفت منسجم ترین تلاش در این زمینه توسط مؤسسه اروپایی EFNARC در سال ۲۰۰۲ با انتشار راهنمای بتن خود تراکم به ثمر نشست. در سال ۲۰۰۵ میلادی نیز این مؤسسه به همراه چهار مؤسسه دیگر تجربیات عملی در بتن خود تراکم را تحت عنوان «راهنمای اروپایی بتن خود تراکم، ویژگی ها، تولید و استفاده» گردآوری و منتشر نمودند. در ایران نیز آشنایی با این بتن از اوایل دهه ۷۰ آغاز شد و با گذشت زمان و پس از انجام مطالعاتی در دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی کشور، این نوع بتن در چندین پروژه خاص بکار گرفته شد.

ویژگی های بتن خود تراکم

خواص بتن تازه در بتن های خودتراکم از حساسیت بیشتری نسبت به انواع دیگر برخوردار است زیرا مزایای این بتن غالباً از خواص آن در حالت تازه ناشی می گردد و به همین دلیل نیز آزمایش های خاصی برای ارزیابی رفتار بتن خودتراکم تازه بکار گرفته می شود. بتن خودتراکم در حالت تازه عموماً با سه ویژگی زیر شناخته می شود:

قابلیت پرکردن

قابلیت عبور

مقاومت در برابر جداشدگی (پایداری)

باید توجه داشت که یک مخلوط بتن فقط هنگامی می تواند در طبقه بندی بتن خودتراکم قرار گیرد که الزامات مربوط به هر سه ویژگی را دارا باشد. به عبارت دیگر این سه ویژگی کارایی بتن خودتراکم را توصیف می کنند. طبق تعریف، کارایی بتن نشانگر سهولت اختلاط، جای دهی، تراکم و پرداخت سطح بتن تازه است. این ویژگی در بتن خودتراکم توسط آزمایش های ویژه ای مورد ارزیابی قرار می گیرد. قابلیت پرکردن (جریان در حالت آزاد) توانایی بتن خودتراکم برای جریان و پرکردن همه فضاهای داخل قالب، تحت وزن خود را نشان می دهد. این ویژگی هنگام انتخاب روش بتن ریزی و نیز تعیین فاصله مجاز بین نقاط بتن ریزی اهمیت خاصی می یابد. قابلیت عبور (جریان در حالت محبوس) به توانایی بتن برای عبور از موانع مختلف و فضاهای باریک در قالب، بدون وقوع انسداد جریان (اصطلاحاً بلوکه شدن) اشاره دارد. بلوکه شدن در نتیجه جداشدگی موضعی سنگدانه ها در مجاورت موانع رخ می دهد و منجر به توقف جریان در غیاب تراکم دینامیکی می گردد. بتن خود تراکم هنگامی می تواند ظرفیت پرکنندگی زیادی داشته باشد که حد مناسبی از قابلیت عبور و قابلیت پرکنندگی را به صورت همزمان داشته باشد تا بتواند یک مقطع خاص را فقط تحت نیروی ثقل پر کند. پایداری بتن تازه به توانایی آن برای حفظ توزیع همگن اجزای مختلف در حین جریان و گیرش گفته می شود. برای بتن خودتراکم دو نوع ویژگی پایداری حائز اهمیت هستند: پایداری دینامیکی و استاتیکی. پایداری دینامیکی، مقاومت بتن در برابر جداشدگی اجزا حین جای دهی در قالب می باشد. هنگامی که شرایط آرماتوربندی به گونه ای باشد که نیازمند عبور بتن از فضاهای کوچک باشد، بتن خودتراکم مذکور باید پایداری دینامیکی کافی داشته باشد. پایداری استاتیکی نشانگر مقاومت بتن در برابر آب انداختگی، جداشدگی و نشست سطحی بعد از بتن ریزی و در حالی که بتن هنوز در حالت خمیری است، می باشد. در اغلب موارد، افزودنی اصلاح کننده لزجت یا مقدار مواد پودری زیاد برای بهبود پایداری بتن تازه استفاده می شود. افزودنی اصلاح کننده لزجت برای بهبود رئولوژی مصالح سیمانی در حالت خمیری و کاهش خطر جداشدگی مورد استفاده قرار می گیرد. برخلاف بتن معمولی، حادترین نوع جداشدگی در بتن خودتراکم هنگامی رخ می دهد که عملیات بتن ریزی انجام شده است و مخلوط بتنی در حالت سکون قرار دارد. در واقع در صورتی که مخلوط بتن از پایداری کافی برخوردار نباشد، سنگدانه های درشت تمایل به ته نشینی در ملات پیدا می کنند و حاصل کار بتن ناهمگن با خواص نامطلوب خواهد بود.