ترامادول (Tramadol) که به نامهای تجاری ترامال، ترامد و بایومادولنیز شناخته میشود،
یک داروی ضددرد اپیویید است که برای تسکین دردهای متوسط تا شدید تجویز میشود.
مکانیسم عملکرد ترامادول به دو گونه است. اول اینکه مثل دیگر داروهای اوپیویید (مشتقات تریاک) آگونیست گیرندههای مو (μ) است. البته خاصیت چسبندگی ترامادول به گیرندههای «مو» بسیار ضعیف است. ماده متابولیزه شده او-دسمتیلترامادول نسبت به عنصر مادر خاصیت چسبندگی بیشتری به گیرندههای مو دارد و خاصیت مخدری قویتری از خود به جا میگذارد. به همین دلیل خاصیت تسکین درد در ترامادول حدود ۱۰ برابر ضعیفتر از مرفین است.
در وهله دوم باعث جلوگیری از بازجذب نورآدرنالین و سروتونین میشود و غلظت این دو ماده را در سیناپس بالا میبرد، این امر باعث ایجاد نوعی خاصیت، مانند داروهای ضدافسردگی و همچنین هوشیاری میشود و برعکس مرفین فرد مصرفکننده را فعالتر میکند، حتی در برخی از مصرفکنندگان حالات ضعیفی مانند (MDMA (XTC مشاهده شده، احتمال گرفتگی عضلانی نیز کاهش میابد. با خوردن ۱۰۰ میلیگرم ترامادول سطح خونی دارو در دو ساعت به حداکثر میرسد. حدود ۲۰ درصد ترامادول به پروتئین خون بسته میشود. ۳۰ درصد ترامادول بصورت تغییر نیافته و ۶۰ درصد آن بصورت متابولیتهای شکسته شده در کبد از راه ادرار دفع میشود. نیمه عمر دارو ۴ تا ۶ ساعت میباشد. موارد مصرف ترامادول برای تسکین درد معمولاً به مدت کمتر از ۵ روز و به مقدار ۵۰ تا ۱۰۰ میلیگرم هر ۸ ساعت تجویز میشود، همچنین این دارو جهت درمان سندروم پای بیقرار نیز تجویز میشود.
ترامادول - ترامادول رو سه دسته از افراد مصرف میكنن - تاریخچه - اشکال مختلف دارو - عوارض ترامادول - اطلاعاتی که در مورد ترامادول باید بدانیم - نباید ترامادول را همراه با این مواد استفاده کرد- اعتیاد -ایران دارای بیشترین آمار مسمومیت با ترامادول در جها - عوارض جانب - نحوه مصرف دارو